Wetten, systemen en structuren
         zijn vaak liefdeloze constructies

Ons hart weet dit. Ons denken - "het hoofd" - vraagt zich af hoe we zonder wetten, systemen en structuren kunnen. Kan dit wel? Wordt het dan geen chaos of anarchie?
Eigenlijk is dit niet de kern van de zaak. De kwestie is niet het ene of het andere - het hoofd of het hart -, het gaat om de prioriteit. Ons denken eist de prioriteit op. Vanuit het hoofd is dit heel begrijpelijk, het hoofd kent het hart niet en denkt dan ook dat het zijn taak is om alles zelf te regelen. Omgekeerd: het hart kent het hoofd wel, en "stuurt" wijze raad. Wie er open voor staat - leeft vanuit het hart - kan deze wijze raad opnemen. Voor wie er niet open voor staat is deze wijze raad er ook, maar die blijft steken in het onderbewuste, zo zie ik het toch.

Het hart weet, een diep innerlijk weten. Het is dan ook noodzakelijk om belangrijke keuzes over te laten aan het hart, of anders gezegd: wijs is te kiezen voor liefde en niet voor wetten, systemen en structuren. Na de keuze van het hart is het aan het hoofd om de gemaakte keuzes in de praktijk te brengen, praktisch uit te werken.

Terreuraanslag op Zweden - voetbal

Oktober 2023. Het ganse terreurverhaal vind je op Wikipedia . Wat mij hier interesseert is nieuws uit de marge, uit het voetbal (1). De match werd stil gelegd toen de stand 1-1 was. Normaal gezien - volgens de wetten van UEFA - had deze match de dag nadien moeten herspeeld worden. Dit was niet haalbaar. Volgens de wetten van het voetbal was het bijgevolg forfait: 5-0 voor België. Wat is dat voor iets! Het was al vlug duidelijk dat dit niet goed was. Dus: voor één keer werden de wetten - van UEFA, een heel grote internationale organisatie - opzijgeschoven. Er werd gekozen voor het hart, zonder veel discussie trouwens. Een zeldzaamheid, toen toch. Hopelijk een voorbeeld: laat het gezond verstand primeren op de wetten, systemen en structuren.

De Rooms-Katholieke kerk

Als religie zou de Rooms-Katholieke kerk (RKK) een voorbeeld moeten zijn, maar dat is niet altijd zo. De katholieke kerk spreekt over "naastenliefde". Mooie woorden, maar waar is de praktijk?
Rik Torfs, professor kerkelijk recht, zei hierover, dit in het kader van het seksuele misbruik binnen de kerk: (2)

Veel priesters en religieuzen hebben zelf persoonlijk moreel gefaald, maar dat is ook het geval met de kerk als instituut, men heeft niet genoeg gedaan. ... De kerk is een instituut. Instituten falen altijd in mindere of meerdere mate. De kerk heeft veel te veel gefaald. ...

De kerk, en vooral de bisschoppen en de kardinaal, heeft zich o.a. schuldig gemaakt aan "het niet verlenen van hulp aan mensen in nood". Dit is een zwaar misdrijf. Zo zie ik het toch, ik ben geen jurist.

Persoonlijk vind ik het behoorlijk bedenkelijk dat de RKK wetten, structuren en systemen hoger plaatst dan het gezond verstand dat liefdevol omgaat met problemen als die zich voortdoen. Zo zijn volgens de wet bijna alle misdrijven rond seksueel misbruik verjaard. Voor de slachtoffers is er geen verjaring, maar de RKK kiest de kant van de wet, wat juridisch hun recht is, maar als religie behoorlijk bedenkelijk is.

Eindresultaat: voetbal - RKK 1-0. Inzet: naastenliefde.